Âkifin Vasiyeti Yabancı sesleri geldikçe reh-güzârımdan, Hep inkisâr-ı emel taştı, rûh-i zârımdan. Vatan-cüdâ olayım sînesinde İslâmın? Bu âkıbet, ne elîm intikamı eyyâmın! Benim - ki yaşlıyım artık - düşük kolum, kanadım; Bu intikamı çalışsın da alsın evlâdım!

Osman Gazi´nin göğsünden çıkan ulu çınar, bütün dünyayı dal ve budaklarıyla haşmetle kucakladıktan sonra tarih sahnesinde yerini almıştır. Bir zamanlar dilleri ve dinleri farklı 60´dan fazla milleti, gölgesi altında huzur ve adaletle dinlendiren ve barış içinde asırlarca yaşatan Osmanlı Devleti, günümüzde hala anlaşılmayı beklemektedir. 623 yıl kıtaları ve devletleri yönetme ve huzur içinde yaşatma kudretini gösteren bir devlet geleneğini, elbette ayakta tutan birtakım manevi dinamikler bulunmaktaydı. Osm

Âkif, her şeyden önce ´insan-ı kâmil´dir. O, hadiselere inancının penceresinden bakmış ve buradan hareketle çözüm yolları önermiştir. Döneminin bazı aydınları gibi hastalıklara ´fildişi kule´lerden reçeteler yazmamış. Avrupa ve İslâm ülkelerinin bazılarını gezerek oturumlarını bizzat müşahade etmiştir. Bu deneyimlerden hareketle özgün fikirler etmiştir. Sanatını inancını emrine veren Âkif, fikirlerini, dertlerini, ümitlerini, heyecanlarını yedi ayrı kitaptan oluşan Safahât´ta toplamıştır. Onun hayata bakı