"(Resûlüm!) Kullarım sana Beni sorarlarsa, bilsinler ki Ben (onlara çok) yakınım. Bana dua ettiği vakit, dua edenin duasını kabul ederim. Artık onlar da davetimi kabul edip Bana inansınlar ki doğru yolda yürüyenlerden olsunlar." (Bakara, 186) "Dua mü'minin silahı, dinin direği, göklerin ve yerin nurudur. Dua ibadetin özü ve anahtarıdır." (Hadis-i Şerif)

Duâ, Allah (c.c.)ın yüceliği karşısında kulun aczini ve çaresizliğini itiraf edip, Yüce Rabbine sevgi ve tazim duygularını arz ederek, O Yüce Yaratıcısının lütûf ve yardımını dilemesidir. Duâ, sınırlı, fanî olan varlığın yani insanın, sınırsız, sonsuz, Yüce güç ve kudret sahibi Allah(c.c.) ile kurduğu bir diyalog köprüsüdür. Allah ile kul arasındaki münasebet konusunda Peygamber Efendimiz (s.a.v.)e yöneltilen soruya Kuran-ı Kerimde Allah(c.c.) şu cevabı vermiştir: Ey Resulüm! Kullarım sana Beni sorarlarsa,

Dua ibadetin ruhudur ve halis bir imanın neticesidir! Bir dua hürmetine yaratıldı her şey. Duaların en güzelini, insanlığın en güzeli olan Efendimiz dillendirdi. Onun vasfında Habibim! Sen olmasaydın, mahlukatı yaratmazdım.diye buyurdu Yüce Yaratan. Onun adına istenilen şey. Yüce dergahta kabule daha yakındır. Ve dua Rabbe yaklaşmaktır. Çünkü niyazlarla açılır tüm kapalı kapılar